Ladybug & herinneringen

Laatst was het jongste meisje jarig en ze werd 8. Omdat ze een groot fan is van het programma ladybug (volgens mij komt dit niet in Nederland op tv maar het gaat over een superheld) Heb ik voor haar samen met de moeder een ladybug kostuum voor haar gemaakt. 

Nodig:

-          Rood shirtje

-          Rode panty/legging

-          Zwarte stof

-          Rood masker

Aan de zwarte stof zat een soort lijm wat vloeibaar werd als je er met het strijkijzer overheen ging. Uit de zwarte stof heb ik rondjes geknipt en dus op de panty en het shirt gestreken. Op het masker heb ik ze geplakt want strijken ging niet.

Wat was ze blij met haar kostuum. Het moest natuurlijk meteen aan en het ging die avond ook niet meer uit natuurlijk.

Soms kan ik niet geloven hoe hard de tijd gaat. Inmiddels ben ik hier alweer drie en een halve maand, maar als je me zou zeggen dat het nog maar een maand was zou ik je ook geloven. Het is natuurlijk een goed teken want  als de tijd snel gaat, heb je het naar je zin. En dat heb ik het ook zeker. Valencia is mooi, het gezin is lief, ik heb hier supervriendinnen, er is hier zon en strand en elke week maak ik weer nieuwe herinneringen die ik hopelijk nooit meer vergeet. Een paar weken geleden hebben we de zonsopgang op het strand bekeken. We zijn heel de nacht opgebleven tot 7uur en hebben in behoorlijke kou verkeerd, maar het was het zeker waard. Wat mooi was dat. Omdat ik hier nog maar een maand ben, heb ik al wel mijn ticket moeten boeken met dubbele gevoelens. Natuurlijk ben ik blij als ik in Nederland mijn familie en vrienden weer kan zien. Alleen ben ik Valencia ook wel een beetje als mijn thuis gaan beschouwen. Het is een plek waar ik zo veel mooie herinneringen aan heb en het is moeilijk om zo een plek te verlaten. Gelukkig ga ik niet direct terug naar Nederland. Met twee vriendinnen hebben we een ticket naar Ibiza geboekt (wat hier heel dichtbij ligt) en daar verblijven we nog drie dagen voor dat we terugkeren naar het koude kikkerlandje. Misschien dat ik wel op een goed moment terug keer omdat het weer in Nederland dan ook eindelijk beter begint te worden en het weer in Spanje te warm wordt. Wel heb ik nu besloten dat ik nog een tussenjaar neem. Hoewel ik nu wel bijna zeker weet welke opleiding ik wil gaan doen (pedagogiek, dus het werken met kinderen :) ) wil ik heel graag nog zo een avontuur doen als dit. Werken/reizen/backpacken in het buitenland. Als iemand tips heeft over bijvoorbeeld baantjes in het buitenland ze zijn zeker heel erg welkom.

Mocht je dit nu lezen en je twijfelt nog of je als au pair wilt werken (wat ik je sowieso aan kan raden omdat het gewoon een super ervaring is), dan heb je misschien hier wat aan.

Tips voor vertrek...

1.       Verdiep je in een land voordat je ernaar toe gaat. Wat voor taal spreken ze, hoe ziet de cultuur eruit, wat zijn de typische gerechten en feestdagen of wat zijn de religies. In sommige landen hebben elke steden of streken zo zijn eigen traditionele feesten. Het is natuurlijk erg leuk om dit van te voren even uit te zoeken. Mensen waarderen het als je al een paar woordjes van hun taal kent.

2.       Als je reden om naar het buitenland te gaan is om een taal beter te leren spreken, zoek dan van te voren goed op waar je in een bepaald land de taal goed kan leren. In veel landen zijn er regio’s of provincies waar in een dialect of zelfs een hele andere taal gesproken wordt. Zo spreken ze in Barcelona Catalaans en in Valencia Valenciano. Als je via een organisatie reist wordt er vaak een taalschool toegewezen.

3.       Soms zijn kinderen best lastig, moet je toch even wennen aan het nieuwe huis en het leven in een ander land of mis je je familie en vriendin. Het is heel normaal om die momenten te hebben en zeker in het begin. Vaak is het gewoon een kwestie van wennen en gaan die momenten vanzelf weg. Het helpt vaak wel om op die momenten wat te gaan doen. Leer je nieuwe omgeving kennen of andere au pairs.

4.        Je hebt sites waar je zelf kan zoeken naar een gastgezin. Zelf ben ik in contact gekomen met dit gezin via de organisatie Travel Active. Persoonlijk vind ik dit fijner. Het gezin word gescreend, er word duidelijk uitgelegd wat je van een au pair wel of niet mag verwachten en er zijn eisen waar een gezin/huis/loon aan moet voldoen. Ook kan je altijd terug vallen op het bureau als er iets aan de hand is en leer je vaak via het bureau andere au pairs in de buurt kennen. Mocht je het niet willen doen via een organisatie, zorg dan dat je van te voren het gezin al leert kennen (via skype bijvoorbeeld) en maak alvast duidelijke afspraken rondom jouw taken en loon.

5.       Soms krijg ik vragen als; Lisa wat doe je nou eigenlijk precies behalve halve dagen op het strand liggen en sangria drinken. Oké ik geef toe dat ik hier best een luxe leventje heb. Maar ik moet ook gewoon werken. Ik moet ook elke dag de kinderen wakker maken, aankleden, ontbijt voor ze maken, uit school halen, ze helpen met hun huiswerk, ze douchen etc etc. Ondanks dat het echt schatjes zijn kunnen ze ook vervelend of brutaal zijn. Bereid je dus ook voor op worstelpartijen, negeersessies, negatieve aandachttrekkerijen, boze uitbarstingen en grote monden. Hoe vervelend die momenten ook zijn, ze veranderen toch wel weer terug naar lief. 

Zoals ik al zei is het een onwijs gave ervaring om als au pair weg te gaan. Het is het mooiste baantje wat je kunt wensen, en ik zie het eigenlijk als een betaalde vakantie.