Au pair in Spain

Reizen heeft mij altijd al aangetrokken. Het liefst wilde ik overal naartoe, en als ik andere landen met Nederland vergeleek, was Nederland eigenlijk best wel saai. Dus toen ik vorig jaar Juni klaar was met mijn studie en nog niet precies wist wat ik verder wilde gaan doen, leek het mij een mooi moment om naar het buitenland te gaan voor een langere tijd. Ik had toen wel eens van het woord "au pair" gehoord. Je gaat voor een langere tijd naar het buitenland om voor kinderen te zorgen. Voor mij klonk het ideaal. Ik ging op zoek op internet en kwam uit op een organisatie die je helpt met zoeken naar een geschikt gastgezin.

Hoewel je uit heel veel verschillende landen kon kiezen, koos ik toch voor Spanje. Ik was er al vaker geweest maar ik heb de taal nog niet leren spreken. Dit was een mooie kans om dat te leren. Bovendien is Spanje gewoon ontzettend mooi.Ik heb er voor gekozen om het via een organisatie te regelen. Zo weet je zeker dat je in een betrouwbaar gezin terecht komt. Na het aanmelden en heel wat formulieren verder kreeg ik het bericht dat ik was geaccepteerd om mee te doen met het au pair programma. Toen moest ik alleen nog een geschikt gezin zoeken.

In de formulieren die ik bij de organisatie in had gevuld kon ik mijn voorkeur aangeven. Met hoeveel kinderen ik zou willen werken, of ik in een stad geplaatst wil worden of juist niet, met welke leeftijd kinderen etc etc... Samen met jou voorkeuren worden er ook met jouw gegevens een profiel gevormd. In jouw gegevens staat ook jouw ervaring met kinderen, de talen die je spreekt, je hobby's, je verwachtingen. kortom alle informatie die nodig is om een familie te zoeken die goed bij jou past. Er reageerden een aantal families op mijn profiel. toch was niet het eerste beste gezin het gezin waar ik in geplaatst wilde worden. Soms kwamen onze verwachtingen niet overeen, hadden ze iemand nodig met een rijbewijs, iemand die al Spaans sprak, of wilde ze iemand voor langere tijd. Het heeft voor mij een langere tijd geduurd voor ik een gezin vond. Tot ik een mailtje kreeg van een gezin uit Valencia. In het profiel zag ik een foto van twee schattige meisjes van 7 en 9. Dezelfde avond heb ik een skype gesprek met de moeder van de twee kinderen geregeld. In het Engels vertelde we elkaar wat precies mijn taken zouden zijn, wat er allemaal te doen was in Valencia, en dat er binnenkort een groot traditioneel feest was in Valencia. Het klonk allemaal heel mooi en ik had nog meer zin om er naar toe te gaan. Na een tweede skype gesprek waar ook de vader bij was kreeg ik het bericht van het bureau dat ik geplaatst was bij dit gezin. Wat was ik blij. Dezelfde week heb ik mijn enkeltje Valencia geboekt en anderhalve week later zou ik vertrekken. Nu kon het avontuur echt beginnen.